“Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήμουν η ίδια μετά το Erasmus.” – Δόξια Μηνά

Φεβρουάριος 2013 – Σιμπίου (Ρουμανία)

Ούσα στο προτελευταίο εξάμηνο των προπτυχιακών μου σπουδών στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, και έπειτα από 2 χρόνια εκμάθησης Ρουμανικών, η καθηγήτρια μου στο πανεπιστήμιο με παρότρυνε να συμμετάσχω σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών επί την ονομασία Erasmus. Το εν λόγω πρόγραμμα ήταν άγνωστο εκείνη την περίοδο προς εμένα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν αρνητική, αλλά μετά αφού μου έδωσε περισσότερες πληροφορίες και ερευνώντας και λίγο το θέμα, άλλαξα γνώμη. Αποφάσισα να αδράξω την ευκαιρία που μου δόθηκε και να κλείσω τον κύκλο των σπουδών μου στη Ρουμανία. Αναχωρώντας από την Θεσσαλονίκη με προορισμό την καρδιά της Τρανσυλβανίας, τα αισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Από την μια θλίψη για την πόλη η οποία ήταν το «σπίτι» μου για 3,5 χρόνια και από την άλλη ανησυχία για το τι θα συναντούσα στη Ρουμανία. Αν και δεν είχα επισκεφθεί ποτέ μου την εν λόγω χώρα, την είχα γνωρίσει μέσα από τα διάφορα βιβλία που είχα διαβάσει, αλλά και μέσα από την εκμάθηση της γλώσσας. Οι πρώτες μέρες της προσαρμογής δεν ήταν εύκολες, αλλά με έκαναν πιο δυνατό άτομο. Είχα γνωρίσει άτομα από διάφορα μέρη του κόσμου, από το Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Πολωνία, Τουρκία, Γαλλία, Ισπανία κ.α. Κάθε μέρα μαγειρεύαμε μαζί – εξερευνώντας νέους γαστρονομικούς κόσμους και ταξιδεύαμε όταν είχαμε ελεύθερο χρόνο. Στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Lucian Blaga, τα μαθήματα ήταν στα Ρουμανικά και τόσο οι συμφοιτητές μου όσο και οι καθηγητές μου ήταν αρκετά βοηθητικοί. Ο κόσμος της Ρουμανίας φιλόξενος, όπου με έκανε ιδιαίτερα να αγαπήσω την φυσική τους ομορφιά. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στη Ρουμανία, είχα την ευκαιρία να αιτηθώ ως εθελόντρια στο Festivalul Internațional de Teatru de la Sibiu (FITS) – το δεύτερο μεγαλύτερο φεστιβάλ θεάτρου στην Ευρώπη. Σε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης διαδραματίζονταν εικαστικά δρώμενα θεάτρου, χορού, μουσικής, τσίρκου κ.α. Η ομάδα εθελοντών απαρτιζόταν από άτομα από όλο τον κόσμο και εγώ εργάστηκα εθελοντικά στο κομμάτι της συνοδείας εξαιρετικά σημαντικών ανθρώπων. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήμουν η ίδια μετά το Erasmus. Ήταν μια μοναδική εμπειρία ζωής που με είχε αναπτύξει ως άτομο τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε επαγγελματικό, ανακαλύπτοντας πτυχές του εαυτού μου που δεν γνώριζα. Ερχόμενη στο παρόν, εργαζόμενη πλεον ως youth information worker στο Κέντρο Πληροφόρησης Νέων Πάφου, όπου ένας από τους στόχους μου είναι μέσα από τις δικές μου εμπειρίες να παροτρύνω τους νέους να αξιοποιήσουν στο έπακρον αυτές τις ευκαιρίες που πραγματικά αλλάζουν ζωές. Δόξια Μηνά