“Είναι πραγματικά μια μοναδική ευκαιρία ζωής” – Ραφαέλλα
Γεια σας, ονομάζομαι Ραφαέλλα και είμαι από την Κύπρο. Ήμουν εθελόντρια στην Σαλαμάνκα της Ισπανίας. Δούλεψα πάνω στο έργο που ονομάζεται EVS (Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία.) που συνεργάζεται με τις ευρωπαϊκές χώρες και τους ανθρώπους που επιθυμούν να προσφέρουν εθελοντικά σε άλλες χώρες.
Επέλεξα αυτό το πρόγραμμα επειδή ήθελα να μάθω ισπανικά εδώ και πολλά χρόνια, κάθε φορά που προσπάθησα ισπανικά μαθήματα μετά την ολοκλήρωση τους, πάντα ξεχνούσα όλα όσα είχα μάθει. Έτσι, αποφάσισα ότι ο καλύτερος τρόπος για να μάθω τη γλώσσα είναι να ζήσω σε μια ισπανόφωνη χώρα. Η ζωή στην Ισπανία ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, όχι μόνο για τη γλώσσα αλλά και για τον πολιτισμό. Η Κύπρος και η Ισπανία έχουν πολλά κοινά, αλλά διαφέρουν και από πολλές απόψεις.
Το EVS δεν είναι ένα πρόγραμμα για κάποιον που θέλει απλά να πάει διακοπές. Φυσικά, μπορείτε να ταξιδέψετε και να δείτε τη χώρα, αλλά πρέπει να είστε πρόθυμοι να εργαστείτε και να βοηθήσετε άλλους που έχουν ανάγκη. Το πρόγραμμα αυτό έχει σχεδιαστεί για νέους ανθρώπους γεμάτους ενέργεια ηλικίας 18 έως 30 ετών που θέλουν να κάνουν περισσότερα στη ζωή τους και να συμμετάσχουν σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο συμμετέχω σε αυτό, θέλω να κάνω περισσότερα στη ζωή μου, όχι μόνο να περιμένω τον κόσμο να βελτιωθεί από μόνος του. Επιπλέον, συμμετέχοντας σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, δεν σου δίνει μόνο την ευχαρίστηση του να προσφέρεις, σου δίνει την ευκαιρία επίσης να λάβεις πίσω πράγματα.
Σκεφτείτε πόσο χαρούμενος θα είσαι μετά από μια υπηρεσία εθελοντισμού. Για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα στη ζωή μου. Το γεγονός ότι έχω το προνόμιο να ζήσω στη χώρα που επέλεξα και να έχω όλη την πιθανή βοήθεια με τη γλώσσα είναι επίσης πολύ σημαντικό. Έπρεπε να μάθω από πρώτο χέρι τη γλώσσα και μερικές λέξεις της αργκό που δεν θα μάθεις σε μια τάξη. Για παράδειγμα, όταν έφτασα στην Ισπανία δεν μπορούσα να πω «Hola» παρόλο που πήρα μαθήματα ισπανικών στην Κύπρο. Τώρα, μπορώ με υπερηφάνεια να πω ότι έκανα πολλές παρουσιάσεις μιλώντας μόνο στα ισπανικά. Όλοι όσοι θέλουν να γίνουν εθελοντές στην Ισπανία, πρέπει να έχουν κατά νου ότι εδώ κανείς δεν μιλάει αγγλικά, γι ‘αυτό είναι προς όφελος σου επειδή είσαι αναγκασμένος/η να μιλάς μόνο στα ισπανικά. Στην αρχή είναι λίγο δύσκολο, αλλά στην πορεία, βελτιώνεσαι και προτιμάς να μιλάς μόνο στα ισπανικά, έτσι μπορείς να εξασκηθείς και να δεις αν οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να σας καταλάβουν. Η εκμάθηση άλλης γλώσσας είναι επίσης ένα προτέρημα για το βιογραφικό σου, πόρτες μπορούν να ανοίξουν για εσένα, με το πλεονέκτημα ότι εργάζεσαι σε μια ισπανόφωνη χώρα.
Όχι μόνο μπορείτε να μάθετε μια νέα γλώσσα αλλά και να βελτιώσετε τις δεξιότητές σας στα αγγλικά. Για παράδειγμα, στην αρχή έπρεπε να επικοινωνήσω στα αγγλικά με κάποιους καθηγητές και επιπλέον μέρος της δουλειάς μου είναι να παρουσιάσω στα αγγλικά. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο βελτίωσα τις δεξιότητές μου στην ομιλία αλλά και στη γραφή. Επιπλέον, είχα την ευκαιρία να βοηθήσω άλλους μαθητές να αναβαθμίσουν το επίπεδο αγγλικών τους μιλώντας μαζί τους ή με τη συμμετοχή τους σε μερικές από τις παρουσιάσεις μου.
Το θέμα για το οποίο επέλεξα να προσφέρω εθελοντικά είναι η εκπαίδευση. Δουλεύω σε σχολή γλωσσών στην πόλη της Σαλαμάνκα. Μέρος της δουλειάς μου, όπως είπα και πριν, είναι να βοηθήσω τους μαθητές που προσπαθούν να μάθουν αγγλικά με διάφορους τρόπους, όπως παρουσιάσεις ή απλά μιλώντας μαζί τους. Οι τύποι παρουσιάσεων που δίνω αφορούν κυρίως το τι είναι το πρόγραμμα EVS και το πώς μπορούν να συμμετάσχουν οι νέοι Ισπανοί, τα οφέλη από τη συμμετοχή στο πρόγραμμα και πως χρηματοδοτούνται.
Ένα άλλο είδος παρουσίασης που έδωσα ήταν για τη χώρα μου. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να εκπαιδεύσω τους ανθρώπους στην Ισπανία για την Κύπρο. Αυτό συμβαίνει επειδή η χώρα μου είναι ένα πολύ μικρό νησί στην Ευρώπη που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν. Η Κύπρος είναι επίσης μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που μας δίνει την ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε πολλές εκδηλώσεις όπως ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision. Δυστυχώς, δεν είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε το διαγωνισμό έστω μία φορά, αφού δεν κερδίσαμε ποτέ. Όσον αφορά την ιστορία της Κύπρου, μπορούμε να πούμε ότι είναι μακρά και πρέπει να ακουστεί. Η ελληνική είναι η νόμιμη μητρική γλώσσα, αν και το ήμισυ της χώρας καταλαμβάνεται παράνομα από τους Τούρκους. Έχουμε μερικές από τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο που δεν έχουν ανακαλύψει πολλοί άνθρωποι. Έτσι, για μένα η ιστορία μου και η παρουσίαση στην Ευρώπη ενός νησιού που είχε τόσα πολλά προβλήματα και εξακολουθεί να είναι δυνατό, είναι πολύ σημαντικό. Με κάνει να αισθάνομαι ότι έκανα τη χώρα μου περήφανη αντιπροσωπεύοντας την.
Ένα άλλο μέρος της δουλειάς μου, το αγαπημένο μου, είναι να διδάσκω τη δική μου γλώσσα. Διδάσκω ελληνικά σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, ήμουν η νεότερη σε αυτή την τάξη. Οι περισσότεροι από τους μαθητές μου είχαν πάρει μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών πριν. Στο πρώτο εργαστήριο σκέφτηκαν ότι θα ήταν εύκολο, αλλά αυτό που ήταν συναρπαστικό ήταν το γεγονός ότι είχαν ακόμη και προβλήματα με την προφορά των γραμμάτων του αλφαβήτου. Είμαι πολύ περήφανη για αυτούς, επειδή πολλοί από αυτούς είχαν δυσκολίες που με έκαναν να αμφιβάλλω για την επιτυχία των πρώτων μαθημάτων, αλλά απέδειξαν ότι έκανα λάθος. Μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση που είχα ήταν μια κοπέλα που ήταν τυφλή και είχα το προνόμιο να δουλέψω με έναν άνθρωπο σαν αυτήν, να τη διδάξω αλλά και να μάθω από αυτήν. Ήταν μια από τους καλύτερους μαθητές μου. Παρόλο που η πλειοψηφία των μαθητών μου ήταν μεγαλύτερης ηλικίας από των εξήντα, συνδέθηκα μαζί τους με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Τώρα είναι φίλοι μου και τους περιμένω στην Κύπρο. Φυσικά, την τελευταία μου μέρα στη Σαλαμάνκα διοργανώσαμε ένα αποχαιρετιστήριο δείπνο που τελείωσε με ένα ” θα σε δω σύντομα ” και όχι ένα ” αντίο ”.
Εκτός από το έργο που έκανα στο σχολείο, ήμουν τυχερή να δω και να βιώσω μερικές πολύ ενδιαφέρουσες εμπειρίες. Το να είσαι μέλος ενός πορτογαλικού θεάτρου χωρίς να γνωρίζεις μια λέξη στα πορτογαλικά ήταν πολύ δύσκολο. Ταξιδεύοντας και βλέποντας διαφορετικές πόλεις κάθε Σαββατοκύριακο ήταν κάτι για το οποίο ανυπομονούσα από την αρχή κάθε εβδομάδας. Η διαβίωση των εκπληκτικών παραδόσεων του Πάσχα και η γιορτή της Βαλένθια ήταν μια εμπειρία μιας ζωής. Συνειδητοποιώντας την υπέροχη αρχιτεκτονική που μου φαινόταν τόσο φυσιολογική αφού περνούσα μέσα από την πόλη καθημερινά, χωρίς να αναγνωρίζω ότι δεν θα είναι μέρος της καθημερινής μου ρουτίνας μέσα σε λίγους μήνες. Ωστόσο, το πιο δύσκολο αντίο, ήταν ο ρυθμός των κιθάρων και των χορευτών στο δρόμο. Τα πολύχρωμα ανοίγματα και τα φορέματα που καλύπτουν τους παραδοσιακούς χορευτές του Φλαμένγκο. Τα αμέτρητα φωτα και τα παράθυρα της Plaza Mayor είναι κάτι χαραγμένο στο μυαλό μου.
Για κάποια σαν εμένα που έφευγε από το σπίτι της, για πρώτη φορά στη ζωή της στην ηλικία των 18 ετών, αυτό άλλαξε τη ζωή μου. Ένιωσα την ανεξαρτησία για πρώτη φορά αλλά και τις μεγάλες ευθύνες που είχα ως ενήλικας που τώρα ζούσε μόνη της. Ο φόβος να μιλάς σε άγνωστη γλώσσα αλλά και η αυτοπεποίθηση να μιλάς δημόσια. Το προνόμιο να συναντάς ανθρώπους από όλο τον κόσμο αλλά και να είσαι μέρος διαφορετικών κουλτούρων. Βιώνοντας το αίσθημα του να ταξιδεύω μόνη μου και αναπτύσσοντας μια καλή αίσθηση κατεύθυνσης. Δοκιμάζοντας τις περίφημες γεύσεις της Ισπανίας, αλλά και το άγευστο καμένο φαγητό που έκανα. Μαθαίνοντας να χειρίζομαι τις βροχερές μέρες ως κορίτσι που προέρχεται από μια χώρα που σπάνια βλέπει σκοτεινό ουρανό.
Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που μου δίδαξε η Ισπανία και το EVS. Ακόμα κι αν μερικές μέρες φάνηκαν ατελείωτες, δεν θα άλλαζα τίποτα. Αφήνω αυτή τη χώρα πιο σίγουρη και δυνατή από ποτέ. Είμαι τόσο χαρούμενη που είχα την ευκαιρία να το δοκιμάσω σε τόσο μικρή ηλικία. Οι δεξιότητες ηγεσίας που ανέπτυξα θα με βοηθήσουν να συνεχίσω με μεγαλύτερη δύναμη σε κάθε έργο της ζωής μου. Είναι πραγματικά μια μοναδική ευκαιρία ζωής.
